O'spirinning do'sti kim?

E'tibor berganmisiz, ba'zida ota-onalar bolalarining avvaliga tuppa-tuzuk o'qiganliklari, nihoyatda tartibli, qobil boʻlganliklarini, negadir yuqori sinfga o'tishlari bilan ularning fe'l-atvorlarida oʻzgarishlar paydo boʻlgani, qo'rs va gap ko'tara olmaydigan bo'lib qolishganidan noliydilar.
Aslida esa o'smir bu paytda o'zini ko'p jihatdan mustaqil harakat qilishga qobiliyatli kishiman deb, his etadi. Shuning uchun u kattalar g'amxo'rligini keraksiz hisoblab, bunday e'tibordan qutilishga harakat qiladi. Ammo hamma vaqt ham u o'zi o'ylagancha ish qilishi mumkin emas.
Shu bois ota-ona bo'yi bo'yi bilan teng bo'lib qolgan bolasini arzimagan xatosi uchun jazolab, koyisalar, uning izzat nafsiga tekkan bo'ladi. Bu holatda bola ota- onasidan bezib, uzoqlashishga tirishadi. Qanday bo'lmasin, ularga duch kelmaslikka urinadi. Birga boʻlganda ham ochilib-sochilib gaplashmaydi, «ha», «yo'q deyishdan nariga o'tmaydi.
Agar ota-ona bolaga nisbatan adolatsizlikka yo'l qo'ysa, uni darhol o'zi tuzatsa, xatosiga iqror bo'lsa, bu bola uchun ham, ota-ona uchun ham yaxshi natija beradi. Ota-onaning do'stona va samimiy harakati bola qalbidagi jarohatning tezroq bitishi va boladagi ota-onaga bo'lgan avvalgi hurmatning tiklanishiga ko'maklashadi.