Qaynsingil Farmonbardor bo’lsa

Yumush bilan ko'chaga chiqdim-u, bekatda avtobusni ancha kutishga to'gri keldi. Qizchamni ko'tarib tu- rishga malollanib, o'rindiqqa bordim- u, beihtiyor ikki yosh kelinning suhbati qulog'imga chalindi..
Qaynsinglim bilan opa-singildek yurardik, sochini turmaklab olgan juvon sherigiga kuyib-pishib so'zlardi.
- Lekin kun sayin ko'nglim qolib borayapti undan.
- Nega, biror sabab bormi? –so’radi sherigi.
- E, nimasini aytasiz! Qaynsinglim bu yil yigirma oltiga kiradi. O'ziyam rosa “tanlayapti” kelgan yigitlarni. Men bilan munosabti yaxshi edi, biroq hozir na bolalarimga qaraydi, na mundoq menga yordam beradi...
- Biror joyda ishlaydimi?
- Ishlasa ham mayli edi... Uyda o'tiradi!
- Voy, ja-a qiziq-ku?! Sizga yordam bermasa bolalaringizga qarashmasa kun bo'yi nima bilan mashg'ul bo'ladi?
Kun bo'yi televizor qarshisidan ketmaydi. Boshda qaynonam bilan qaynotam: “Kelinga dastyor kerak, bu katta qiz. Bir- ikki hafta yordam berib yursin”, - deb yaxshi niyat bilan jo'natgandi. Ammo, shaharga kelgach, u butunlay o'zgardi. Bilasiz, dadasiyam, men ham ishlaganimizda uncha bilinmasdi. Endi qo'limdagi bolam yosh, bir kishining topgani nima bo'ladi, deya u oydan bu oygacha amallab ro'zg'ordagi yo'qchilikni ulab, bildirmaslikka intilaman. Ammo har kuni ovqat mahalida akasiga turli “zakaz”lar beradi. Goh atir-upa, gox egniga biror kiyim-kechak olib berishni so'raydi. Akam oylik maosh bilan yashayapti, hali uy-joy pulini to'lashi, ham oilasini boqishi kerak- ku, deb o'ylamaydiyam...
- Eringiz nima deydi, oberaman deydimi?
- Bir oyligiga atir-upa, bir galgisiga jemper oldi. “Endi tilla zirak olib bering”, - debdi kecha ovqat mahalida. “Menga ham olib berasiz”, dedim erimga. Qaynsinglim esa: “Siz ishlab olvosangiz bo'la- di, hozircha o'chirib turing ovozingizni!” desa bo'ladimi?! Biram izza bo'ldim..
-E, nimasini aytasiz, - dedi yonidagi ayol, men uch yildan buyon qaynsinglim bilan gaplashmayman.
Yangi kelinligimda juda hunarini ko'rsatgan, haligacha yuragimda dog’i bor,- dedi.
Shu mahal avtobus keldi-yu, suhbat bo'lindi. Suxbat mening dil yaramni tirnab yuborgandek bo'ldi.
Yanga, bolangizni tagligini tabarruk deb yuvaman, degandi qishloqdan yangi kelgan paytida qaynsinglim.
Sizga xam mana shunday go'daklar nasib etsin, etagingiz to'la bola bo'lsin, deya chin dildan niyat qilgan edim.
Bir-ikki oy o'tgach, uning hulqi negadir o'zgardi. Gap-so'zlari ko'proq farmonbardor yangrardi. Uy yumushlari, yosh bolamga qarash barobarida kap-katta qizning barcha sharoiti muhayyo joyda taltayib yotishiga g'ashim keladigan bo'ldi.
- Menga non yopishda qarashib yuboring, - desam, “Shu arzimagan ishni eplolmay erga tegdingizmi?” degandi... Aslida men eplolmaganim uchunmas, balki ikki qo'limga yara chiqqani uchun undan yordam so'ragan edim...
- Bu dunyo yolg'onchi, ammo qaytar dunyo. Mehr bersangiz - siylanasiz, qahr bersangiz - tishlanasiz, dedimu, beihtiyor ko'zim jiqqa yoshga to'ldi.
Kaynsingillarni tarbiyalayotgan muhtarama qaynonalarimiz bu borada ne der ekan?