Hassos Ko’ngilga tashrif

Mana, ko'k kargashoyi atlas libosini kiyib mart kezmoqda. Sog’ingan, entikib kutgan dillarga bu oyning har bir kuni bayram.
. Sen.... singiljonim, ilk saharda shabnamli kurtaklarga yuzingni bosdingmi? Kipriklaringda titrasttan... tuxta, mendan yuzingni o'girma, kuzla- ringni yashirma. Kattayu kichik bog’lar sayrini ixtiyor qilgan, bir-birlarini navbahor bilan qutlashga shoshilayotgan shu lahzalarda kimdir sening ham tushunguvching, mexriboning bo’lishini dildildan istayapsanku! Kel, o’sha sirdosh men bo’lay
Kungling bahorlari uyyunmas nechun,
Nechun ochilmaydi ruhing gullari?
Azizim, tumanli libosin yechib
Nurlarda tovlanar dunyo o'ylari...
Indamaysan, lekin kuzlaring aytib turibdi: dunyoning bahori keldiyu, qalbingning bahori kelmadi. Ishonganding. Aldadimi, nomardlik qildimi? Eh, meni kechir nodon savolim uchun. Aldov nomardlikka, nomardlik aldovga egizku.
Nazaringda, ko’z yoshlaringni to’kibgina yengillashadiganga o'xshaysan. Lekin... gulbargdanda nafis yuzlari ngda shur qatralarning izi qolayapti. Bu ahvolingni ko’rib birov u; birov bu demanidan hadiksirab yolg’izlikning sovuq bag’riga o’zingni yashirayapsan.
Ayt, nima o'zgarar g'amlarda oqsang,
Armonli xotirni bag’ringga bosib?
Sen ahding buzmading, sen begunoxsan,
O'zni bevafoga ko'rma munosib...
Axir, sen biron dilga ozor yetkazmadingku. Kimdir tutgan umid piyolasini tosh qalbingga urib chil-chil qilmadingku. Eyy, men nima qilib qo’ydim? Bu qanaqasi? Seni yupatmoq uchun aytgan gapim battar xo'rligingni keltirdimi? “Birovga ozor bermagan bo’lsam, bu azoblar nima uchun?” degan savol o’qidim ko'zlaringda. Men xam sendek bir ojiz banda bo’lsam. Qayoqdan bilay? Balkim, Allohning sinovidir, mehribonchiligidir?..
Mehrli hayotga mehrli dilning
Ezgu niyatlarin ekmoq — qarzimiz.
Qo’y, mehr bilmaslar bir munis gulning
Beg’ubor tabassumiga arzimas.
Arzimaydi, munisam, arzimaydi.
Men bu so’zlarni qalbingdagi mehrni qahrga aylantirish uchun aytayotganim yo’q. O’z qizimning yoshi ham balog’at ostonasida iymanib turibdi. U ham har bir so’zni, hattoki nigohlarni diliga shu qadar yaqin oladiki! Shunday paytlarda o’zimning ayni shu yoshdagi hissiyot, kechinmalarimni eslayman. Umrning bu fasliga xos tabiiy tuyg’ularni inkor etmaymanu, qizimning emas, singiljonim, sening ham emas, o'zimning o'sha paytdagi tuyg’ularimdan beixtiyor kulaman. Hayotning murakkab yo’llarida jonu dilingdan o’tgan og'ir, qattiq, aytsang tilingniyu aytmasang dilingni kuydiradigan kechinmalar oldida u tuyg’ular bahor yomg’iridan keyin chiqadigan kamalakka o'xsharkan. Nimaga bunday qarayapsan, ajablanayapsanmi, hayratlanayapsanmi?
Yillar mening bu tashbehimni qayta-qayta yodingga solsa, ajabmas. Bugun esa
Shukr qil, shu kunga yetdik salomat,
Unutma, bahorga bizlar omonat.